czwartek, 27 września 2018

Matki mają wychodne, czyli jak sama obejrzałam film w kinie

Rzadka sytuacja. Przyjaciółka przybywa z Wysp na półtora miesiąca (uroki urlopu macierzyńskiego). To ostatnie dni jej pobytu w ojczyźnie. Wraz z dwiema innymi, mieszkającymi tu na miejscu, zgrywamy termin, by razem iść do kina. Uwielbiam francuskie komedie, więc organizuję wyjście na 'Kręcisz mnie'. Zapisuję w kalendarzu.

W ciągu dnia Przyjaciółka z Wysp upewnia się czy aby wyjście aktualne. Z dwójką dzieci, bez męża na miejscu, choć z pomocą dziadków. Lgnie do wyjścia z dziewuszkami. Tak, wszystko aktualne - odpowiadam przebierając nóżkami na samą myśl, że spędzimy razem ten wieczór.

Wyłom #1
Dwie godziny później Przyjaciółka z Salonu (tego z głośnymi suszarkami, lakierami i innymi szczotkami) pisze, że źle się czuje i chyba będzie !@#$%^&* Chwilę później potwierdza, że w tym oto "ęą" salonie między strzyżeniem, a farbowaniem klientki dwukrotnie haftowała (nie mylić z dzierganiem igłą). Jednym słowem: wymięka, nie idzie, bawcie się dobrze.
 
Tuż po pracy mknę do przedszkola na spotkanie Rady Rodziców, w domu szybka pomidorówka na ugotowanym wczoraj wieczorem bulionie, potem krótkie chwile z rodziną i szykowanie. Mama ma wychodne. I to nie byle jakie. Nie zakupy, nie spotkanie, nie załatwianie spraw.

AUTENTYCZNE WYCHODNE Z PRZYJACIÓŁKAMI.
 
Wyłom #2
Całuję na do widzenia wszystkich domowników, mknę po schodach wybierając numer Przyjaciółki ze Świetlicy. Odbiera:
- No mów!
- Ja już wychodzę. Przyjadę po Ciebie, tylko powiedz skąd mam Cię odebrać?
- Aaaa to dzisiaj?! Ja byłam w domu na chwilę, potem musiałam wrócić do szkoły, bo miałam spotkanie z radą rodziców, wróciłam 10 minut temu, z dzieckiem właśnie książki otworzyłam, żeby lekcje zrobić. Słuchaj... nie dam rady...

Wyłom #3
Pojękując wsiadam do auta próbując dodzwonić się do Przyjaciółki z Wysp. Na daremnie. Mam chwilę wahania. Jechać? Nie jechać? Jadę! Podajdę pod dom, ona wsiądzie i pomkniemy do kina... Ta ułuda trwa tylko chwilę. Blokada jakaś z internetów mi schodzi i zasypana zostaję informacjami na Messangerze.
- Kochane nie dam rady dzisiaj. Właśnie Martuś próbowałam do cię dzwonić. Dopiero wróciłam a mały zasnął. Jeszcze go przed snem nie karmiłam. Godzina kiepska.

Wraca obraz moich dwóch pociech bawiących się z mężem, gdy ja zamykałam drzwi mknąc z nadzieją na babskie spotkanie. Mam ochotę zawrócić z piskiem opon i być teraz z nimi. Jednak walkę w mojej głowie wygrywają myśli: - Ale przecież chciałaś zobaczyć ten film! Zrób coś tylko dla siebie. Dla siebie samej. Ten dziwnie pojęty egoizm zwycięża. Jadę. Kupuję bilet. Nie opieram się pokusie stu gram żurawiny w czekoladzie (80 zł za kilogram!) i siadam w kinowym fotelu.

Film oczywiście nie zawodzi. 'Kręcisz mnie' udowadnia po raz kolejny, że Francuzi potrafią mówić o problemach społecznych w sposób lekki, mądry, śmieszny i wzruszający. Być może kiedyś w końcu uda mi się nastukać osobny post o francuskich filmach, które mnie zachwyciły... 
 
By obejrzeć kolejny już razem, chyba będziemy musiały polecieć na Wyspy... wszystkie trzy... no chyba, że któraś się wyłamie.



1 komentarz:

  1. Samo życie :D
    Super, że jednak pojechalas, szkoda że sama. Bardzo chcę tez zobaczyc ten film, jesli jest podobny do tego, na którym kiedyś byłyśmy razem! Tylko chyba muszę poczekać, az się pojawi na ktoryms portalu filmowym... taki etap teraz ;)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za Twój komentarz. Miłego dnia!
Thank You for Your comment. Have a nice day!