Oponkowe Love

Oj... jaką ja miałam ostatnio ochotę na oponki serowe, które pamiętam jeszcze z dawnych czasów poprzedniego ustroju! Udało mi się zachęcić moją mamę, byśmy podjęły się zadania odkurzenia smaku z mojego dzieciństwa. W związku z wyjazdem mamy odłożyłyśmy misję specjalną na piątek, tuż po Tłustym Czwartku. W ten jednak dzień, gdy na facebookowych tablicach i moich ulubionych blogach roiło się od zdjęć pączków, donatów, chrustów i innych tradycyjnych wypieków nie zjadłam żadnego pączka, by dzień później mieć lepsze wytłumaczenie przed samą sobą i bezkarnie chłonąć smak za którym moje podniebienie tak tęskniło:)

Oponki serowe

1/2 kg mąki
1/2 kg twarogu
10 dkg margaryny
3/4 szklanki cukru
4 jajka
1 łyżeczka sody
1 łyżka octu
szczypta soli

Krok po kroku

1. Białka ubić ze szczyptą soli. Gdy piana jest sztywna dodać żółtka i cukier; dalej razem miksować na puszystą masę.

2. Twaróg rozgnieść widelcem. Nie jest problemem, gdy pozostaną małe grudki. Ser będzie wtedy bardziej wyczuwalny w ciastku. Dodać do masy powstałej z jajek i cukru i wymieszać.

3. Margarynę rozpuścić na małym ogniu; nie może być zbyt ciepła. Dodać do wcześniej połączonych składników. Wymieszać.

4. Mąkę przesiać wraz z sodą i dodać do masy. Na końcu wlać ocet. Wyrabiać ciasto ręcznie. Rozwałkować. Wycinać kółka szklanką, a następnie mniejsze kółka w środku - ja użyłam korka od butelki z wodą.

5. Smażyć z obu stron na głębokim tłuszczu (olej lub smalec) do zarumienienia. Po wystygnięciu, przed podaniem posypać cukrem pudrem. Smacznego!

A dziś Walentynki... Dzień od lat bojkotowany przez mojego męża, który uparcie wyznaje zasadę, że kochać należy każdego dnia. Z czasem zaakceptowałam to i wdzięczna za każdy dzień w roku, gdy rzeczywiście doświadczam miłości, opieki, szczęścia w małżeństwie nie spodziewałam się niczego szczególnego. Ale cóż to? Dziś zarówno ja jak i nasz Leo znaleźliśmy małe niespodzianki - piernikowe serca od R.! Bezcenne, szczególnie gdy człowiek nie spodziewa się takiego drobiazgu. To dopiero mały wyraz miłości! (choć oczywiście R. uparcie twierdzi, że to od "tajemniczego wielbiciela":)